در گذشته مردم غلاتی همچون بلغور گندم یا جو را در دوغ بسیار ترش و غلیظ که خاصیت تخمیرکنندگی دارد به مدت ده روز نگهداری می‌کردند یا بلغور گندم را در دوغ ترش می‌پختند و سپس قطعاتی از این مخلوط خمیر مانند را گلوله کرده و با افزودن نمک و زردچوبه و فلفل روی برگ‌های پونه، زیر آفتاب خشک می‌کردند که به آن ترخینه، ترخنه، ترخوانه یا کشگینه می‌گفتند و در فصول سرد سال برای التیام و پیشگیری از سرماخوردگی استفاده می‌کردند. تر در فارسی به معنای خیس یا مرطوب و خوان به معنای غذاست که در مجموع غذای آبکی نام می‌گیرد. هم‌اکنون نیز ترخینه به روش‌های سنتی تهیه و با افزودن حبوبات، سبزی خشک، زردچوبه و پیاز داغ با آن آش و سوپ درست می‌کنند. البته گاهی ترخینه را از ترکیب جوانه گندم، عدس، جو، ماش و نخود همرا دوغ چکیده تهیه می‌کنند که آش آن ارزش تغذیه‌ای دو چندانی دارد.
نقد و بررسی‌ها
حذف فیلترهاهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.